Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Οι αληθινές προθέσεις της Τουρκίας

Πολλές οι συζητήσεις και πολλά τα ουρλιαχτά, φίλε μου Πιτσιρίκο, σχετικά με το ποιοι από τους μαθητές των δημοτικών σχολείων θα κρατούν την Ελληνική σημαία στις παρελάσεις.
Το 70-80% των μαθητών είναι άλλωστε «άριστοι», παρά το γεγονός ότι η εκπαίδευση στην χώρα μας πάει από το κακό στο χειρότερο.
Αδιαφορούμε για το πρόβλημα και συνεχίζουμε την γνωστή συνταγή των τελευταίων 40 τουλάχιστον ετών, την τακτική του «αυτοτσιμπουκώματος».

Και ανέραστοι, και ευχαριστημένοι!
Όπως την βρίσκει θα μου πεις ο κάθε λαός. Δεκτό.
Στην γειτονική Τουρκία, ο ισλαμιστής σουλτάνος Ερντογάν που έχει σβήσει κάθε πινελιά από την λεγόμενη δυτικού τύπου «δημοκρατία» τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής του, συνεχίζει να προκαλεί θυμό σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία των Τουρκοφάγων-Νενέκων που ευδοκιμεί στο Προτεκτοράτο εδώ και χρόνια.
Ο σουλτάνος είναι είτε ισλαμοφασίστας, είτε παράφρονας, είτε συνηθέστερα και τα δυο μαζί.
Στην ανατολική Μεσόγειο, βέβαια, παίζεται τα τελευταία χρόνια ένα μεγάλο παιγνίδι σχετικά με τον έλεγχο των υδρογονανθράκων που υπάρχουν στην περιοχή, ένα παιγνίδι στο οποίο συμμετέχουν ενεργά μεγάλοι παγκόσμιοι παίχτες όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και φυσικά η γερμανική ΕΕ.
Από τις χώρες της περιοχής –κι αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί–, μονάχα η Τουρκία προσπαθεί να κινηθεί ανεξάρτητα και με γνώμονα τα εθνικά της συμφέροντα, όπως εκείνη τα αντιλαμβάνεται.
Από τις υπόλοιπες χώρες, μονάχα το Ισραήλ έχει μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών κι αυτό μόνο και μόνο επειδή οι Αμερικανοί το έχουν δέσει από μεγαλύτερο σχοινί.
Όλα τα υπόλοιπα υποτίθεται «ανεξάρτητα» κράτη της περιοχής δεν είναι τίποτα άλλο από επίσημα και ημιεπίσημα προτεκτοράτα των μεγάλων δυνάμεων.
Η Τουρκία λοιπόν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης, κυρίως λόγω του Κουρδικού ζητήματος: 20-30 εκατομμύρια Κούρδοι στην επικράτειά της και δύο ημιανεξάρτητα κουρδικά κρατίδια στα σύνορα της.
Αντιλαμβάνεται, όμως, και το κενό που έχει δημιουργηθεί στα δυτικά της σύνορα κι επιδιώκει να το χρησιμοποιήσει, έτσι ώστε να αποκτήσει λόγο και μερίδιο στην μοιρασιά των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολική Μεσογείου.
Μέχρι τώρα, τα έχει καταφέρει αρκετά μέσω της αδιάλειπτης τακτικής που εφαρμόζει για την δημιουργία «γκρίζων ζωνών κυριαρχίας» στις θαλάσσιες περιοχές που ανήκουν στην επικράτεια της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ειδικά, απέναντι στην τελευταία, έχει επιτύχει αποφασιστικής σημασίας νίκες μέσα στους τελευταίους λίγους μήνες.
Αρκεί, βέβαια, να δει κανείς με καθαρό μάτι τις υποχωρήσεις του Αναστασιάδη στην τελευταία «αποτυχημένη» διάσκεψη για το Κυπριακό που έλαβε στην Ελβετία.
Ακόμα και οι ορκισμένοι πολέμιοι της πολιτικής του Κύπριου προέδρου, ευγνωμονούσαν τον Ερντογάν για την «αδιαλλαξία» του, που οδήγησε στην κατάρρευση των συνομιλιών!
Προσωπικά, όταν διαβάζω ή ακούω τις αναλύσεις αυτών των «ειδικών», καταλαβαίνω αρκετούς από τους λόγους που έχουν οδηγήσει την χώρα μας στην ανυποληψία.
Γιατί είναι προφανές ότι ο Ερντογάν δεν ήταν «αδιάλλακτος», απλά δεν τα έχει βρει ακόμα με την γερμανική ΕΕ.
Μετά το ναυάγιο της Ελβετίας, οι «ειδικοί» άρχισαν να διερωτώνται για το αν θα τολμήσει να προκαλέσει στρατιωτικά ο Ερντογάν την περίοδο που θα γίνονταν οι γεωτρήσεις μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει.
Αναρωτιόντουσαν για αυτό, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι και η Τουρκία επιθυμεί να μάθει το αποτέλεσμα των ερευνών προκειμένου να καθορίσει την μετέπειτα τακτική της.
Αν βρεθούν σημαντικά κι εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ, ο ρόλος και το ειδικό βάρος της Άγκυρας θα αναβαθμιστεί, αφού κανείς από εκείνους που θα αναλάβουν την εκμετάλλευσή τους δεν θα επιθυμεί την σύγκρουση με την Τουρκία αλλά τον συμβιβασμό.
Η επόμενη λοιπόν φάση των διαπραγματεύσεων για την «επίλυση» του Κυπριακού θα αρχίσει ταχύτατα, έχοντας ως βάση τις προηγούμενες υποχωρήσεις του Αναστασιάδη στο εδαφικό, στον τύπο της διακυβέρνησης, κλπ.
Ένα νέο κρατικό μόρφωμα –περισσότερο δυσλειτουργικό κι από εκείνο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης– θα προκύψει, το οποίο θα είναι υπό την κηδεμονία της Τουρκίας και της γερμανικής ΕΕ, και θα αναλάβει την αξιοποίηση του ενεργειακού θησαυρού.
Κατά την γνώμη μου, η Κύπρος δεν προκαλεί πια κανέναν πονοκέφαλο στην Άγκυρα.
Είναι ένα ζήτημα το οποίο οδεύει προς την «λύση» του και μάλιστα πολύ γρηγορότερο από όσο οι «ειδικοί» υπολογίζουν.
Η πραγματική δυσκολία για την Τουρκία βρίσκεται σε ό,τι αφορά τις επιδιώξεις της απέναντι στην Ελλάδα.
Η Άγκυρα επιθυμεί διακαώς την απενεργοποίηση του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου το οποίο –βάσει του δικαίου της θάλασσας– επεκτείνει την Ελληνική ΑΟΖ μέχρι την Αίγυπτο και την Κύπρο, στερώντας ταυτόχρονα από την Τουρκία την πρόσβασή της στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Εκείνη είναι η περιοχή που επιθυμούν να γκριζάρουν οι Τούρκοι, εκείνη είναι η θαλάσσια ζώνη τον έλεγχο της οποίας διαπραγματεύονται με τους πραγματικούς κυβερνήτες της Ελλάδας.
Και το ζήτημα του νησιωτικού συγκροτήματος του Καστελόριζου προσπαθούν να το βάλουν στο ίδιο πακέτο με το Κυπριακό και την μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Το σύμπλεγμα των νησιών περιλαμβάνει όχι μόνο το Καστελόριζο αλλά και δύο άλλα μικρά νησάκια, την Ρω και την Στρογγύλη.
Το τελευταίο νησάκι που βρίσκεται ανατολικά του Καστελόριζου, δίνει τεράστιο βάθος στην Ελληνική ΑΟΖ.
Χωρίς την νήσο Στρογγύλη, η τουρκική ΑΟΖ αποκτά επαφή με την αιγυπτιακή και η Ελλάδα παύει να έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο.
Μια διαφορετική ερμηνεία της «Συνθήκης για το δίκαιο της θάλασσας» από τις μεγάλες δυνάμεις προς όφελος της Τουρκίας μπορεί να ανατρέψει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να έχει δραματικές και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στον Ελληνισμό.
Πόσο μάλλον που η Ελλάδα –σε αντίθεση με την Κύπρο– αρνείται πεισματικά να ασκήσει τα δικαιώματά της που απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και να ανακηρύξει την δική της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), όπως θα όφειλε.
Το γελοίο είναι πως όλοι αυτοί που από τον Δεκέμβριο του 1982 που υπογράφηκε η «Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας» έκαναν την πάπια και την κότα μαζί, τρέμοντας την οργή των Τούρκων και υπακούοντας τις προσταγές των αφεντάδων τους, μιλάνε σήμερα για την σημαία και την «αριστεία».
Εκείνοι που έχουν υποστείλει και έχουν κατουρήσει την ελληνική σημαία εκατοντάδες φορές τα τελευταία 35 χρόνια!
Βρε άει σιχτίρ γκιαούρηδες, που θα έλεγαν κι οι Τούρκοι …
Φιλιά από την Εσπερία
https://eleutheriellada.wordpress.com/2017/08/11/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82/#more-90475

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το 2032 και η σύγκλιση με την Ευρώπη

Πριν από 30 χρόνια ξεκινούσε η μεγάλη πορεία της σύγκλισής μας με την Ευρώπη, που κορυφώθηκε με την ένταξή μας στο κοινό νόμισμα και σηματοδ...